Zweten, Hawaii en uitslapen...

Hej allemaal, weer eens een verslag van mijn avonturen aan boord van de Zaandam.

Gisteren was ik precies twee maanden aan boord maar de tijd vliegt voorbij. En nee, dat is niet goed want ik heb nu nog 3 weken in de machinekamer te gaan en ik heb het idee dat ik nog maar net aan mijn takenboek ben begonnen. Ik begin nu de druk te voelen en daarom ben ik de afgelopen dagen en de komende dagen nog maar nauwelijks in de OB te vinden. Een verslag is af en lig ter beoordeling bij mijn mentor. De tweede is op een paar veranderingen na bijna af en de laatste, daar moet ik nog aan beginnen. Hier maak ik me echter geen zorgen over, ik ben al wat dingen aan het opzoeken en het is niet zo’n groot verslag. Alleen heb ik nog wel een hard hoofd in die taken. Ik ga morgen of overmorgen wisselen van wacht omdat iedere wacht hier tijdens de overtijd zijn eigen verantwoordelijkheden heeft. Ik zal in de avondwacht geplaatst worden. Dat betekent dat ik uit mag slapen, ik hoef dan namelijk ‘pas’ om 8 uur te beginnen en na twee maanden kwart voor 6 opstaan heb ik echt het idee dat ik dan twee dagen mag uitslapen. Dan doen we tot de lunch onderhoud en dan ben ik vrij tot half 7. Dan gaan we op wacht en dat doen we tot half1 ‘s nachts. Mij is verteld dat dat heerlijk is, iedereen is klaar met overtijd en onderhoud en alleen de wacht is nog in de machinekamer. En het mooie is dat onder de verantwoordlijkheden van de avondwacht de boilers (3 verdiepingen hoge stoomketels) en de compressoren vallen en laat ik daar nou nog een hoop taken van open hebben staan. En waarschijnlijk ga ik dan de laatste week nog een week met de elektriciens meelopen omdat ik ook een hoop elektrische taken open heb staan.

En dan verder, de zeewatertemperatuur is op het moment 24 graden Celsius en dat betekent dat het ontzettend warm is in de machinekamer. Als je een keer een trap oploopt of iets moet optillen staat het zweet op je voorhoofd. Als je na de wacht naar boven gaat ben je doorweekt van het zweet. Maar, ik hoef dan ook niet meer naar de fitness. Je moet wel tijdens de wacht constant bezig zijn met water drinken. En als het echt te bar wordt dan kun je ook nog zouttabletten nemen of isotone drank (van poeder) maken om je mineralen en vocht op peil te houden.

Maar dat is niet het grootste probleem, wat wel een probleem is zijn de koelwatertemperaturen. Aan boord koelen wij de motoren met HT (high temperature) koelwater. Dit koelwater koelt wordt weer gekoeld met LT (low temperature) koelwater. Dit water koelt ook de smeerolie. Dit koelwater wordt dan gekoeld met zeewater dat we aan de zijkanten van het schip aanzuigen. Nu het koelwater zo warm is, is het heel moeilijk om de temperaturen aan te houden die we graag zouden willen zien. Vooral het LT water is een probleem. Ik heb al eerder verteld dat we de crossover schoongemaakt hebben van waaruit we zeewater pompen. Op de een of andere manier zitten hier toch een hoop mosselen in. Deze vinden dat warme water wel fijn en zijn als een gek aan het groeien en komen dus ook in de koeler terecht. En dat betekent dat er niet genoeg zeewater meer door de koelers gaat en dus krijgen we de LT temperaturen niet meer omlaag. Laatst gebeurde het dus dat de smeerolie te warm werd. Het systeem geeft dan aan, ik weet niet of je er wat aan gaat doen maar ik ga over exact 60 seconden uit en dan zoek je het maar uit. Degene die in de controlekamer zit krijgt dan ineens heel erg samengeknepen bille en roept over de radio tegen ons wat er aan de hand en belt tegelijk de brug dat ze als een gek de telegraaf (voor iedereen die niet weet wat dat betekent, gashendel) terug moeten trekken. De elektromotoren voor voortstuwing vragen dan ineens een heel stuk minder stroom. Hierdoor houden we genoeg vermogen over van de nog draaiende motoren om de andere systemen die nog draaien draaiende te houden. Heel simpel gezegd, als we meer systemen starten dan waar we vermogen voor hebben dan gaan alle motoren af en gaat het licht uit, een blackout noemen we dat. Dit gebeurde dus niet omdat er adequaat gereageerd werd door terug te trekken. Ondertussen rennen wij beneden naar de smeeroliekoeler en zagen daar dat de regelaar van de temperatuur vast was komen te zitten. We maakten hem los maar met deze hoge koelwatertemperaturen heb je dan nooit meer de temperatuur op tijd omlaag. En dus hoorden we langzaam de motor langzamer draaien en stoppen. En ik stond echt te wachten, zo van nu gaat het licht uit maar er gebeurde niks. Ik moet zeggen dat ik ook wel een iets verhoogde hartslag had maar we zijn er goed van af gekomen.

Heel technisch verhaal allemaal weer dus nu wat over niet werk gerelateerde dingen. Afgelopen zondag kwam we na 6 dagen aan in Honolulu. We zijn inderdaad niet op tijd aangekomen in Kona door het slechte weer en moesten deze haven zelfs overslaan. Gelijk door naar Honolulu. En ja, dat is precies zoals je Hawaii verwacht. Palmbomen overal, heerlijk warm met een zacht briesje en veel strand. En dan ga je naar Waikiki beach, de naam van een strand en het bijgelegen winkelcentrum en dan zie je alleen maar mensen op slippers, heel veel surfborden en van die echte surferdudes en dames die echt gewoon in hun zwembroek en op blote voeten met surfbord en al door dat winkelcentrum lopen op weg naar het strand of naar huis. Ik denk dat ik er wel zou kunnen wonen. Als je naar de zee kijkt dan zie je enorme groepen surfers wachten op de juiste golf. Ik kan blijven schrijven maar de foto’s zeggen meer. En dan hadden we een overnight, dus een nacht en nog een dag in de haven. We zijn met een hoop van de engineers naar Hooters geweest en daar gebleven. Vervolgens de volgende dag weer wacht en na de wacht gelijk de wal op. Een beetje rondgehangen in het winkelcentrum en daarna naar het strand om de zonsondergang op Waikiki beach te bekijken. Schitterend!!! Daarna terug naar het schip om om 2300 weer te vertrekken. De volgende haven was Nawiliwili. Daar ben ik niet van boord geweest, er schijnt daar ook niet veel te doen zijn en na de wacht gingen we toch al bijna weg. De volgende haven zouden we tenderen (met een deel van de lifeboats heen en weer tussen wal en schip omdat we op anker liggen). De golven waren echter te hoog om de passagiers veilig in en uit de tender te krijgen dus nadat het anker er in lag en het tender platform naar beneden was hebben we het anker weer omhoog gehaald en zijn we verder gevaren naar Hilo waar we dan eerder aan zouden komen om daar ook weer een overnight te doen. Er was mij verteld dat er een terminal was met internet. Dat bleek een schuur met een frisdrankautomaat te zijn en iedereen was al vertrokken richting de kroeg dus ben ik maar met de andere cadetten (die nog geen 21 zijn en dus in Amerika niet mogen drinken en in sommige plaatsen niet eens de bar in mogen) aan boord gebleven om in een lege OB te zitten. De volgende dag vertrokken we om 1800 weer, op naar San Diego. Daar zullen we nieuwe passagiers aan boord krijgen en gaan we 11 dagen cruisen in Mexico. Ik heb er zin in maar voorlopig hebben we eerst nog 3 zeedagen voor de boeg.

Jullie horen het wel, ik krijg nog steeds niet de kans om me te vervelen. De temperatuur is lekker en we zitten op zee!!!

Iedereen bedankt voor het volgen van dit blog en bedankt voor de reacties en mailtjes.

Groetjes, Albert Jan.