Let's get this show on the road!

Zondag 7 augustus

Mr Timmerman, this is your wake up call. Thank You! Ik heb prinsheerlijk geslapen in een superbed. Lekker vroeg naar bed te gaan en ik heb geen last van jetlag, NICE! We werden opgehaald voor het vliegveld. Daar stond een ietwat gestresste Canadees klaar om onze naam af te strepen met een oranje marker en om vervolgens je naam op te schrijven en te tekenen. Nou zou je zeggen, dat is zo gepiept. Nee dus, efficiënt als wij Hollanders zijn begint een van de officieren (er gingen naast ons, twee cadetten nog 4 officieren aan boord) alvast te tekenen en het formulier door te geven. En toen ging die Canadees op tilt. Do not sign! I did not orange you out so you cannot sign. Hij legt demonstratief zijn formulier terug, recht zijn rug en zegt, this the way we are going to do this: First I orange you out (wat een werkwoord) and then you write your name and sign. Dus, even efficiënt als daarvoor zegt een van die officieren alvast zijn naam tegen de beste man terwijl de ander zijn handtekening nog aan het zetten is. De man: HEY, I am not an octopus, one at a time. Waarop wij (de natuurlijk zeer nederig en terughoudende cadetten incluis) in de lach schieten. This is not funny! Ja wel dus. Maar goed, hij bedoelde het allemaal goed maar kon het ff niet meer aan. Toen we allemaal in de bus zaten kreeg de man ook nog eens van de buschauffeur te horen dat die niet wist waar de terminal was waarop hij ontplofte (tegen de buschauffeur). Een komisch begin van de dag zeg maar.

Eenmaal op de terminal door de douane en aan boord. Eerst naar de crew mess voor de eerste safety meeting. Daarna gelijk mijn buddy toegewezen. Mijn buddy is Noel en hij maakt mij vooral de eerste uren maar ook de komende dagen wegwijs door het schip. Noel is ook mijn hutgenoot en een prima vent. Ik kreeg te horen dat ik de eerste tijd in de engine room sta. Ipv 6 weken en daarna wisselen gaan Dennis en ik gelijk door tot de helft van ons contract en wisselen daarna om en ga ik naar de brug. Dus van heden ben ik te bewonderen in (nog spierwitte) overall. Eerst maar even de kapitein ontmoeten, hij is, hoe kan het ook anders een Hollander! Daarna naar de ECR (engine control room), ofwel het hart van het schip. Vanuit hier wordt het hele technische systeem in de gaten gehouden en voor een groot deel ook aangestuurd. Je kan het best de foto’s zien maar je moet je een ruimte voorstellen met mannen (en twee hele stoere vrouwen) in overall, grote schermen en schakelborden en veel lampjes. Hier mijn mentor ontmoet, Harm-Jan (om het makkelijk te houden) hij de is de senior 2nd engineer. Ik ben voorlopig ingedeeld in de 6-12 ochtendwacht (in de machinekamer zijn ze gewisseld naar wachten van 6 uur. Dat betekent dat ik me zo tussen 0600 en 0615 moet melden in de ECR. De officiële wacht loopt van 0630 tot 1230. Dan gaan we lunchen en daarna doen we van 1300 tot 1700 dagwerk. Ik zit dus in de wacht met Harm-Jan (Holland) en zijn assistent Raheeb (Indonesie), hij is de 4e engineer. Met hun zal ik dan ook dagwerk (onderhoud) doen.

Vandaag nog geen wacht maar een hele hoop andere zaken. Foto’s laten maken voor mijn accescard. Mijn hut inruimen (en opruimen want ze hadden Noel niet verteld dat hij een hutgenoot kreeg en daarvoor zat hij al 3 maanden alleen in deze hut). Hut B-012 zit ik in, vrij ver voorin (nee geen patrijspoort). Kleine hut maar alles past er in. Noel gaat over 3 weken naar huis en dan zien we wel. Verder moest ik naar de kleermaker voor mijn overalls en het opnemen van mijn maten voor mijn uniformen. En niet te vergeten het schip leren kennen. En dat is wat, het is zo groot, ik heb kilometers afgelegd. Ik moest vandaag alle plekken leren kennen die voor mij belangrijk zijn, dat zijn even kort, HRM office, ECR, hut, mess, OB (officers bar), liferaft station (voor het geval dat we het schip moeten verlaten) en natuurlijk mijn eigen hut. Nou, deze zaken kan ik inmiddels vinden maar verder is het verdwaald raken aan de lopende band. De beste manier is gewoon op zoek naar zaken. De vaste taak van een cadet is het halen (bij de bakkerij) van de koekjes voor de koffie en aangezien Noel lag te pitten en ik toch de nieuwste cadet ben is die taak vanaf vanmiddag 1500 aan mij (je blijft natuurlijk gewoon stagiaire).

Dat was het goede nieuws, nu het …. Nog betere nieuws, we varen. Om 1700 trok het MS Zaandam weg van de pier in Vancouver. Ik heb nog geen uniform maar mocht van mijn mentor ook wel in overhemd op het aft Lido deck meekomen naar de Sailaway-drink. Het was weer schitterend weer en varen vanuit Vancouver, onder de brug door onder het genot van een Alaska summer biertje was zeker goed te doen.

Ik ga afsluiten want ik had me voorgenomen om korte verhalen te schrijven wat me nu al voor de tweede keer op rij niet gelukt is en bovendien moet ik vroeg weer op. Het is hier nu 2230 en ik ga naar bed.

Vanaf de Zaandam zeg ik gegroet, Ap

Update: ik heb vandaag mijn internet kunnen regelen dus ik zal het verslag nog even aanvullen. Dan wordt het een nog langer verslag maar zo probeer ik een beetje de spam in jullie mailbox te voorkomen.

Maandag 8 augustus
Vandaag om 0600 naar de ECR gegaan om aan de wacht te beginnen. Daar te horen gekregen dat mijn taak vandaag was om een begin te leggen aan het bekend worden met de machinekamer en nog niet echt met de wacht mee te lopen. De methodiek daarvoor is als volgt, je gaat de machinekamer in, je gaat zoals opgedragen wordt achterin beginnen, je raakt al bij het naar achteren lopen verdwaald, probeert de uitgang te vinden en begint van voren af aan. Eenmaal achteraan gekomen begin je per compartiment met het in kaart brengen van de verschillende onderdelen en raak je nog eens wat verdwaald. Gelukkig weet je van de meeste dingen wat het is omdat de uitvoering niet veel verschilt (alleen in de maat) van de systemen op school. En zo werk je door tot naar voren. Je haalt af en toe even je spierwitte overall ergens langs zo dat het net lijkt of je al wat langer aan de slag bent. En zo ga je door. Ik ga ze nu in het net uitwerken en dan goed laten keuren om te zien of ik ook echt weet wat alles is. De volgende stap is tracen. Daarmee wordt bedoelt dat je alle leidingen nagaat en in kaart brengt om te zien hoe alle systemen aan elkaar verbonden zijn en werken. Veel werk dus. Daar begin ik morgen aan. Momenteel heb ik het prima naar mijn zin, heb ik me nog geen moment kunnen vervelen en is iedereen superaardig en behulpzaam.

Vannacht gaan we een andere tijdzone in en daarom zetten we de klok een uur terug. En dat betekent dat ik niet meer mijn “ik moet om 0530 op” excuus kan gebruiken en door de andere twee stagiaires ben ontboden in de OB (officiersbar). Daar gaat het rustig aan beginnen…

Dat was het voor nu. Volgende keer zal ik proberen om voor de geïnteresseerden iets meer te vertellen over welke technische systemen we hier aan boord hebben.

So far so good, nogmaals de groeten, Ap