Maand aan boord
Door: Albert Jan
Blijf op de hoogte en volg Albert Jan
08 September 2011 | Nederland, Amsterdam
Donderdag 8 september, Skagway
Het is inmiddels weer twee weken geleden dat ik wat heb laten horen dus hoog tijd voor een bericht vanuit de wateren van Alaska.
En waar begin je dan. Gisteren was ik precies een maand aan boord en zo voelde het helemaal niet, de tijd vliegt voorbij. Gisteren lagen we samen met Oosterdam in Juneau. Op de Oosterdam zit sinds een week George, een studiegenoot van mij. We hadden al gemaild dat we maar ff moesten meeten. En ja, toen ik terug kwam van lunch stond George al in de main corridor. Echt bizar om aan de andere kant van de wereld een vriend tegen te komen. Dus gauw mijn uniform aangedaan en even op bezoek op de Oosterdam. Die is wel wat nieuwer en groter dan de Zaandam. Even lekker op hun Lido-deck gezeten en daarna gauw terug naar de Zaandam om te vragen of ik de wal op kon. Dat kon, dus snel omgekleed en Juneau in. Daar hebben we de skytram genomen naar Mount. Roberts, dit ligt op 1800 meter hoogte en vanaf daar heb je een goed uitzicht over de haven van Juneau en de baaien en wateren die verder weg liggen. Maar vooral fijn om even te kunnen ouwehoeren met een vriend over hoe je er over denkt en over hoe de ander het ervaart. En dat zonder dat je hoeft te denken om hoe anderen het interpreteren of opvatten als je iets zegt. En nog beter, allemaal in het Nederlands. Want dat is me wel opgevallen, ik begin te ontNederlandsen. Ook als ik bijvoorbeeld met mijn mentor zit te eten dan begin ik soms in het Engels en sommige termen daarvan ken ik alleen nog maar de Engelse versie. Ik vraag me af hoe dat over 4,5 maand is. De rest van de Nederlanders zegt dat ik me niet zo’n zorgen moet maken want je bent het in een week weer kwijt. Dat moet ik nog zien. Maar goed, relaxt om even iemand anders te zien dan de mensen met wie je ontbijt, werkt, eet, in de bar zit, koffie drinkt en uit gaat.
Verder gaat het volgende gebeuren. Als de onderdelen aan boord komen dan mag ik meehelpen met het weer terug in elkaar zetten van motor 5 die voor groot onderhoud (overhaal) uit elkaar is geweest. Dat is natuurlijk erg interessant en daar ga ik dan ook een van de verslagen over schrijven die ik voor school moet schrijven. Wordt vervolgd dus.
Verder werd vandaag de crossover schoongemaakt. De crossover is een soort tank waarvan uit zeekasten zeewater in stroomt. Uit deze crossover zuigen alle systemen die zeewater gebruiken hun zeewater. We hebben er twee aan boord en vandaag was de voorste aan de beurt. De zeekast moet dan leeggezogen worden en dat betekent dat alle systemen die er op aangesloten zitten afgezet moeten worden en afgesloten moeten worden. Al met al een interessante klus want dan zie je precies waar alle afsluiters zitten. En vervolgens worden de mangaten opengemaakt, wordt de crossover geventileerd en meten we of er voldoende zuurstof binnen is om naar binnen te kunnen. Als dat goed is wordt de crossover schoongemaakt. Dat doen de wipers, wipers zijn als het ware de matrozen van de machinekamer. Zij worden aangestuurd door de engine foreman en doen al het schoonmaak, opruim en schilderwerk in de machinekamer. Onmisbaar dus en reuzehandig met gereedschap, pompen, krabbers en kwasten. Echt respect voor die gasten want ze verdienen heel weinig en doen alle vieze klusjes in de machinekamer en lachen er altijd bij. Die crossover moet trouwens schoongemaakt worden omdat we straks naar warmere wateren gaan en alle aangroei die er dan zit die gaat dan ongelooflijk groeien en komt vervolgens in de systemen terecht. Inmiddels zit hij weer dicht en draait alles weer.
In Vancouver geassisteerd bij het bunkeren (zeg maar tanken in het groot). Dan komt er een grote bunkerbarge (mooi woord voor grote bak met een paar flinke pompen) langzij. We nemen dan 1100 kubieke meter brandstof oftewel 1.1 miljoen liter brandstof in voor twee weken. Als we op volle snelheid zouden varen dan verbranden de motoren per dag zo’n slordige 150 ton brandstof per dag. Maar goed, in een paar uur wordt dat aan boord gepompt. Interessant om mee te maken.
Nadat de brandstoftanks zorgvuldig zijn afgetopt ben ik nog even in Vancouver de wal op geweest, eindelijk zomer, 22 graden, zon, korte broek, slippers en de stad in, kan niet beter. Ik moest wel weer binnen anderhalf uur terug zijn maar toch even lekker. Afgelopen dinsdag hebben we Ketchikan overgeslagen vanwege de harde wind. Dan zou je zeggen, harde wind, dan moet je toch juist de haven opzoeken. Dat ligt iets anders. Soms is het beter op zee te blijven. Dat geldt vooral voor cruiseschepen. Deze hebben een enorm oppervlak boven water en maar heel weinig diepgang. Dat betekent dat ze heel vatbaar zijn voor wind.
Deze extra zeedag was een onaangename verassingvoor alle mensen die in de entertainment en de shops werken want die hebben normaal overdag in havens vrij. En laat het nou net de avond ervoor crewparty geweest zijn en dan ineens is het toch een zeedag, zuur wakker worden lijkt me dat.
De crewparty was ter ere van de Indonesian independance day (het grootste deel van de bemanning komt uit Indonesië) en was vanwege de Ramadan vooruitgeschoven naar afgelopen Maandag. Dus op forward mooring deck(daar waar alle trossen uitgegeven worden en de wiches staan om het schip tegen de kant aan te houden), band en DJ en gratis drank en eten voor de hele crew. Echt bizar, iedereen die je normaal 12 uur per dag of meer keihard ziet werken helemaal uit zijn dak. Echt een enorm feest voor de hele crew. En ze waarderen het ook heel erg dat je dan ook komt. Voor het Suikerfeest was het ook de vraag welke officieren er wilde opscheppen in de crewmess. Mijn mentor had mij ook opgegeven. Leuk om te zien dat zo iets dat heel weinig moeite kost zo op prijs stellen. Want ik had het er eerder al over, voor de meeste crew hier aan boord is het hard werken voor weinig geld en dan hebben ze ook nog eens contracten van 10 maanden.
De boegschroef begint op dit moment te denderen ergens onder voor mijn hut dus hoog tijd om dit verhaal te beëindigen. Ik heb het nog steeds naar mijn zin en…. we gaan nog niet naar huis, nog lange niet…..
Groetjes, Ap
P.S. Ik denk niet dat ik nog foto’s kan uploaden want het internet is op dit moment erg langzaam.
Het is inmiddels weer twee weken geleden dat ik wat heb laten horen dus hoog tijd voor een bericht vanuit de wateren van Alaska.
En waar begin je dan. Gisteren was ik precies een maand aan boord en zo voelde het helemaal niet, de tijd vliegt voorbij. Gisteren lagen we samen met Oosterdam in Juneau. Op de Oosterdam zit sinds een week George, een studiegenoot van mij. We hadden al gemaild dat we maar ff moesten meeten. En ja, toen ik terug kwam van lunch stond George al in de main corridor. Echt bizar om aan de andere kant van de wereld een vriend tegen te komen. Dus gauw mijn uniform aangedaan en even op bezoek op de Oosterdam. Die is wel wat nieuwer en groter dan de Zaandam. Even lekker op hun Lido-deck gezeten en daarna gauw terug naar de Zaandam om te vragen of ik de wal op kon. Dat kon, dus snel omgekleed en Juneau in. Daar hebben we de skytram genomen naar Mount. Roberts, dit ligt op 1800 meter hoogte en vanaf daar heb je een goed uitzicht over de haven van Juneau en de baaien en wateren die verder weg liggen. Maar vooral fijn om even te kunnen ouwehoeren met een vriend over hoe je er over denkt en over hoe de ander het ervaart. En dat zonder dat je hoeft te denken om hoe anderen het interpreteren of opvatten als je iets zegt. En nog beter, allemaal in het Nederlands. Want dat is me wel opgevallen, ik begin te ontNederlandsen. Ook als ik bijvoorbeeld met mijn mentor zit te eten dan begin ik soms in het Engels en sommige termen daarvan ken ik alleen nog maar de Engelse versie. Ik vraag me af hoe dat over 4,5 maand is. De rest van de Nederlanders zegt dat ik me niet zo’n zorgen moet maken want je bent het in een week weer kwijt. Dat moet ik nog zien. Maar goed, relaxt om even iemand anders te zien dan de mensen met wie je ontbijt, werkt, eet, in de bar zit, koffie drinkt en uit gaat.
Verder gaat het volgende gebeuren. Als de onderdelen aan boord komen dan mag ik meehelpen met het weer terug in elkaar zetten van motor 5 die voor groot onderhoud (overhaal) uit elkaar is geweest. Dat is natuurlijk erg interessant en daar ga ik dan ook een van de verslagen over schrijven die ik voor school moet schrijven. Wordt vervolgd dus.
Verder werd vandaag de crossover schoongemaakt. De crossover is een soort tank waarvan uit zeekasten zeewater in stroomt. Uit deze crossover zuigen alle systemen die zeewater gebruiken hun zeewater. We hebben er twee aan boord en vandaag was de voorste aan de beurt. De zeekast moet dan leeggezogen worden en dat betekent dat alle systemen die er op aangesloten zitten afgezet moeten worden en afgesloten moeten worden. Al met al een interessante klus want dan zie je precies waar alle afsluiters zitten. En vervolgens worden de mangaten opengemaakt, wordt de crossover geventileerd en meten we of er voldoende zuurstof binnen is om naar binnen te kunnen. Als dat goed is wordt de crossover schoongemaakt. Dat doen de wipers, wipers zijn als het ware de matrozen van de machinekamer. Zij worden aangestuurd door de engine foreman en doen al het schoonmaak, opruim en schilderwerk in de machinekamer. Onmisbaar dus en reuzehandig met gereedschap, pompen, krabbers en kwasten. Echt respect voor die gasten want ze verdienen heel weinig en doen alle vieze klusjes in de machinekamer en lachen er altijd bij. Die crossover moet trouwens schoongemaakt worden omdat we straks naar warmere wateren gaan en alle aangroei die er dan zit die gaat dan ongelooflijk groeien en komt vervolgens in de systemen terecht. Inmiddels zit hij weer dicht en draait alles weer.
In Vancouver geassisteerd bij het bunkeren (zeg maar tanken in het groot). Dan komt er een grote bunkerbarge (mooi woord voor grote bak met een paar flinke pompen) langzij. We nemen dan 1100 kubieke meter brandstof oftewel 1.1 miljoen liter brandstof in voor twee weken. Als we op volle snelheid zouden varen dan verbranden de motoren per dag zo’n slordige 150 ton brandstof per dag. Maar goed, in een paar uur wordt dat aan boord gepompt. Interessant om mee te maken.
Nadat de brandstoftanks zorgvuldig zijn afgetopt ben ik nog even in Vancouver de wal op geweest, eindelijk zomer, 22 graden, zon, korte broek, slippers en de stad in, kan niet beter. Ik moest wel weer binnen anderhalf uur terug zijn maar toch even lekker. Afgelopen dinsdag hebben we Ketchikan overgeslagen vanwege de harde wind. Dan zou je zeggen, harde wind, dan moet je toch juist de haven opzoeken. Dat ligt iets anders. Soms is het beter op zee te blijven. Dat geldt vooral voor cruiseschepen. Deze hebben een enorm oppervlak boven water en maar heel weinig diepgang. Dat betekent dat ze heel vatbaar zijn voor wind.
Deze extra zeedag was een onaangename verassingvoor alle mensen die in de entertainment en de shops werken want die hebben normaal overdag in havens vrij. En laat het nou net de avond ervoor crewparty geweest zijn en dan ineens is het toch een zeedag, zuur wakker worden lijkt me dat.
De crewparty was ter ere van de Indonesian independance day (het grootste deel van de bemanning komt uit Indonesië) en was vanwege de Ramadan vooruitgeschoven naar afgelopen Maandag. Dus op forward mooring deck(daar waar alle trossen uitgegeven worden en de wiches staan om het schip tegen de kant aan te houden), band en DJ en gratis drank en eten voor de hele crew. Echt bizar, iedereen die je normaal 12 uur per dag of meer keihard ziet werken helemaal uit zijn dak. Echt een enorm feest voor de hele crew. En ze waarderen het ook heel erg dat je dan ook komt. Voor het Suikerfeest was het ook de vraag welke officieren er wilde opscheppen in de crewmess. Mijn mentor had mij ook opgegeven. Leuk om te zien dat zo iets dat heel weinig moeite kost zo op prijs stellen. Want ik had het er eerder al over, voor de meeste crew hier aan boord is het hard werken voor weinig geld en dan hebben ze ook nog eens contracten van 10 maanden.
De boegschroef begint op dit moment te denderen ergens onder voor mijn hut dus hoog tijd om dit verhaal te beëindigen. Ik heb het nog steeds naar mijn zin en…. we gaan nog niet naar huis, nog lange niet…..
Groetjes, Ap
P.S. Ik denk niet dat ik nog foto’s kan uploaden want het internet is op dit moment erg langzaam.
-
09 September 2011 - 07:28
Skip (Peter):
Fijn dat het zo goed gaat, we lezen de verslagen regelmatig.
Houdt het goede werk vol en tot over een tijdje
Peter -
09 September 2011 - 08:33
Hillian:
Fijn weer wat van je te horen. En eten opscheppen was natuurlijk een makkie. Dat ben je wel gewend vanuit Schoorl.
Ook daar zijn we altijd blij als je ons eten uitserveert!!
We leven met je mee en blijven je volgen.
Hartelijke groetjes, -
09 September 2011 - 09:21
Janneke W Priester:
Lekker bezig Ap! Geniet er van! -
09 September 2011 - 11:39
Nelleke:
Ha Ab, altijd weer leuk die reisverslagen van jou, en ook van je klasgenoten trouwens. Vorige week tijdens de Wereldhavendagen mocht ik met Loes meevaren op een oude stoomsleper, de Pieter Boele uit 1893. In de machinekamer was het 40 graden! Hoe goed geisoleerd is die bij jullie? De, vrijwillige, machinist had 40 jaar geleden ook een aantal jaren bij de HAL gevaren. Blijf genieten! Een zoen van je moeder -
09 September 2011 - 19:58
Clarien:
Ha Albert Jan,
Mooi te lezen hoe je het hebt en hoe heerlijk het is een vriend tegen te komen.
Goed gevoel dat zoveel van je vrienden ergens op zee zijn lijkt mij!
Ik vind het erg leuk: neef en zoon op zee!
Liefs Clarien. -
10 September 2011 - 09:22
Marchien Sr:
Mooie Verslagen, ik blijf zo op de hoogte van jre interessante leven
Marchien sr -
15 September 2011 - 15:49
Koen Stroomberg:
Ha die Albert Jan,
Ja, de piraten heb ik al gezien. 4 Skif's (speedbootjes) kwamen ons achterna tijdens het avondeten in de Golf van Aden. Toen zijn we een paar klappen harder gaan varen, zo'n 25 knopen, maar ze gaven het al vrij snel op. En in salalah, oman is op 2 tot 3 mijl van ons een schip gekaapt. Maar dat hadden wij kunnen zijn. Wij zouden in eerst instantie op die plek ankeren. Gelukkig mochten we eerder naar binnen. Maar verder weinig spannends.
In die rode stoel in we hut zit ik eigenlijk weinig, want als het schip aan het rollen is en ja, deze grote schuit doet dat ook, dan klap je ineens achterover. Ik kan het kantelen niet vastzetten. Maar die stoelen op de brug, daar val je in slaap als je niet uitkijkt. Ooja, ze hebben geen stoelen op de brug bij de HAL. ;P Ach ja, maar jij hebt een halve streep op je schouder. Had ik stiekem toch ook wel leuk gevonden, zeker als de rest van de bemanning ook met strepen loopt, zelfs de elek heeft 2 strepen.
Maar ja, het lijkt wel of ik hier mijn blog loopt te typen, dus ik stop ermee. Nog veel plezier aan boord en geniet ervan.
Uw kapitein,
Koen
-
19 September 2011 - 20:00
Peter Van Kluijven:
Nice report! -
21 September 2011 - 15:08
Anne-Marieke:
Blijft leuk om te lezen en blijf jij dus maar lekker genieten!:p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
