It's getting nautical

Ja, je leest het goed, alweer een berichtje maar dit wilde ik even delen voor het oud nieuws wordt. En dan maak ik het gelijk goed voor die radiostilte van laatst.

Eindelijk zijn we echt op zee. Vanochtend werd ik wakker en ik moest me voor het eerst echt vast houden in de douche. Toen ik op wacht kwam liepen we nog aardig maar tegen achten deden we nog maar 2,5 knopen (1 knoop is 1.852 kilometer per uur) verder zijn we vandaag niet ver boven de 8 knopen uitgekomen. Als je bedenkt dat we 20 knopen zouden moeten maken om op tijd in Hawaii aan te komen dan kan je je voorstellen dat we niet op tijd gaan komen. En zeker als je bedenkt dat we niet de goede kant opgaan. Want de richting die wij op willen kent heel slecht weer en dat proberen we dus nu te ontwijken door niet zo heel ver van de kust van Amerika af te wijken. Die lage snelheid heeft er mee te maken dat zodra we harder gaan het schip hardere klappen gaat maken en dat zou onnodige schade toebrengen aan onze lading. En dat slechte weer heeft nogal zijn uitwerkingen op het schip. Afvoerputjes werken omgekeerd,de zwembaden worden omwille van de stabiliteit leeggepompt, de snelheid wordt omlaag gebracht. Passagiers hebben moeite om overeind te blijven. Veel crew en passagiers worden zeeziek en er is een hoop te doen in de machinekamer. Omdat normaal gesproken vuil en troep in allerlei systemen gaat liggen en blijft liggen en nu door de beweging van het schip dit vuil los komt en dus in allerlei filters en systemen terecht komen. Dus filter verschonen hier, verstopping oplossen daar, houd je een beetje bezig zeg maar. En wie vind het leuk, ik. Eindelijk het gevoel dat je echt op een schip zit en dat we ook eens gewoon 5 dagen varen en echt ergens heen gaan, waar schepen eigenlijk voor uitgevonden zijn. Heel gek dat slecht weer je zo een goed gevoel kan geven. Had niet gedacht dat dat nog eens zou gebeuren. En dan die mensen die je spreekt, ja het is wel ruig hè. Dan antwoord ik, ja ontzettend hè :p.
En voor de mensen die na vorig bericht zich afvroegen of ik last had van zeeziekte, toen waren we in Alaska waar het weer wel slecht was maar daar kunnen de golven zich niet zo opbouwen omdat we in Alaska vaak in de beschutting varen. Maar ook nu, nu de deining serieus is, geen centje pijn.

Vanmiddag opzoek geweest naar lekken in de Airconditioning systemen. De meeste koel en vriessystemen gebruiken gassen die giftig zijn en daarom moeten we eens in de zoveel tijd opzoek naar lekken in die systemen. Dat doen we met een sniffer. Dat is heel handig apparaat dat als het ware de koelvloeistoffen kan ruiken. Als je een mogelijk lek gevonden hebt dan kun je daarna heel simpel net als met je fietsband de exacte locatie opzoeken van het lek door een beetje zeepsop in de omgeving aan te brengen en kijken of hij gaat schuimen. En warempel, een lek gevonden. Weliswaar een hele kleine maar toch een lek. Morgen gaan we hem repareren. Hoe dit gaat moet ik nog even zien maar aangezien we met een giftig gas te maken hebben zijn er speciale technieken voor. Is dat dan gevaarlijk dan hoor ik bezorgde lezers al denken maar nee hoor, dat is het niet want we hebben mensen aan boord die gecertificeerd zijn in koel en vriestechniek en dus kennen zij die procedures.

De motor heeft overigens nog niet gedraaid. Aangezien we hem nog niet direct nodig hebben wilden ze nog even wachten aangezien al die tijd de smeerolie alleen maar schoner kan worden. Je zou zeggen, na een overhaal neem je toch gewoon nieuwe maar voor een motor van deze maat praat je over 16000 liter smeerolie en dat gaat in de kosten lopen, het is en blijft van oorsprong een Hollands bedrijf natuurlijk. Gisteren lagen we samen met de Statendam en de Westerdam in Vancouver en daar voeren we achter elkaar weg. We werden kort daarop ingehaald door de Statendam. Ik was toen op de brug, op brug? Ja, ik ben daar maar eens een kijkje gaan nemen. Ik was daar al een paar keer geweest maar nog niet tijdens dat we aan het varen waren. Best wel raar als je bedenkt dat ik opgeleid word voor beide kanten van het varen. Maar goed, het was leuk om even een kijkje op de brug te nemen tijdens dat we aan het varen waren. Vanaf nu heb ik nog 5 weken te gaan in de machinekamer en ik ben dan ook volop bezig met de taken uit het takenboek.

Ik ga zo naar de bar met een medecadet. Ik denk dat we de enig zijn, want “het is wel ruig he”, ja hoor echt wel. We beginnen nu langzaam weer wat vaart te maken en dat is maar goed ook want we zijn vandaag niet echt opgeschoten.
Vanuit mijn schuddende hut zeg ik gegroet, Albert Jan